در طول قرن نوزدهم، پاریس فرانسه شد مرکز مدرسه ملی قدرتمند نقاشی و مجسمه سازی، منجر در نوآوری های خیره کننده از امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم. در نتیجه، در سال های اولیه قرن بیستم پاریس یک آهنربا را برای هنرمندان از سراسر جهان تبدیل شد و تمرکز اصلی نوآوری هنر مدرن ویژه Fauvism کوبیسم هنر انتزاعی و فراواقع گرایی . مدت پاریس برای توصیف این پدیده بزرگ شد. رؤسای دوقلو (سرآشپزها d' اکول) پابلو پیکاسو که مستقر در پاریس از اسپانیا بومی خود را در سال 1904 و ماتیس Henri فرانسوی بودند. نیز در سال 1904, مجسمه مدرن پیشگام Constantin Brancusi در پاریس از رومانی و در سال 1906 نقاش وارد و مجسمه ساز Amedeo مودیلیانی، از ایتالیا. Chaïm Soutine وارد شده از روسیه در سال 1911. نقاش روسیه مارک شاگال در پاریس زندگی از سال 1910-14 و سپس دوباره از سال 1923-39 و 1947-9، پس از آن او به جنوب فرانسه نقل مکان کرد. هلندی پیشگامان نقاشی آبستره خالص پیت موندریان مستقر در پاریس در سال 1920 و واسیلی کاندینسکی در سال 1933. اگرچه اصطلاح مورد استفاده برای توصیف هنرمندان پاریس ادامه اوج مدرسه پاریس با جنگ جهانی دوم پایان یافت. با این حال، از حدود سال 1950 تسلط خود را واگذار به ظهور مدرسه جدید نیویورک.